Traditie

Tradities...je kunt er fijne herinneringen aan over houden.
De één beweert dat tradities er zijn om gebroken te kunnen worden, de ander hecht er veel -emotionele- waarde aan...

Wie heeft er vroeger allemaal met zijn of haar verjaardag in het grote bed bij papa en mama gelegen om cadeautjes uit te pakken? Wie mocht er op zijn verjaardag zelf weten wat je wilde eten?
En wie heeft nu, deels of volledig, de tradities van zijn eigen jeugd teruggebracht in het eigen gezin??

Vandaag werd onze kleine man alweer 1 jaar. Het is ongelooflijk hoeveel we al hebben genoten van dit kleine mannetje en van het samenspel tussen Isa en Merijn. Hoe klein hij ook was, vanaf zijn geboorte voelde Isa zich niet meer alleen *smile*.
Ze heeft al heel wat boekjes voorgelezen en liedjes gezongen. Ze corrigeert hem en moppert op hem. Het is Genieten met een grote G, wat een geluk!

Uiteraard mocht hij in het grote bed zijn cadeautjes uitpakken, al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat Isa voornamelijk aan het uitpakken is geweest, hebben we zijn verjaardagskaarten die al binnen waren voorgelezen en...heeft hij zijn eerste fotoalbum gekregen.

Dat is een traditie die ik zelf gestart ben bij Isa haar eerste verjaardag. Een beter jaaroverzicht kun je volgens mij niet hebben. Album 1 begint met de geboorte en ieder nieuw album start met een foto van de verjaardagstaart. Het boek gaat per levensjaar. 
Als aanvulling op de traditie kijken we de avond voorafgaand aan 'de grote dag' samen het album van het voorgaande jaar door...'moet je eens kijken wat voor mooie taart je toen had, wat zul je dit jaar voor moois krijgen?...'toen zijn we naar Frankrijk geweest op vakantie, weet je nog wat we gingen doen?' En zo bladeren we heerlijk knus het hele album door (en soms doen we ook nog even het eerste album met de geboortefoto's 'mam, wil je eens vertellen van toen ik nog in je buik zat?').

Het is een ontzettende klus om het album te maken, maar het is fijn om een stok achter de deur te hebben, het moet immers af zijn op de verjaardag.

Tradities? Ik Hou ervan!

@nnemieke

Why wait...

Why wait for a falling star 
when you can just shoot one down...

Prachtig stukje tekst in een liedje van Douw Bob. Het is zijn titeltrack ´Born in a storm´. Ik vind het hele album werkelijk geweldig, maar de zin in dit nummer springt er voor mij wel uit ('life is to short not to be' komt op een goede tweede plaats).

Dan komt natuurlijk de vraag in mij op: 'waarom is het dan toch dat juíst die zin mij zo aanspreekt?'
Omdat hij gelijk heeft natuurlijk!
Ik ga ervan uit dat veel te veel mensen wachten op een vallende ster, metaforisch dan, maar laat ik het bij mijzelf houden.

Al bijna 3 jaar ga ik een aantal dagen in het jaar met een vriendin naar Burgum om een nieuwe module te volgen binnen de opleiding Kindercoach. Vanaf het begin is het voor ons duidelijk dat we samen een praktijk willen starten. We vinden het onderwijs erg leuk, maar we weten ook beiden dat we dit niet gaan doen tot ons pensioen.
Ik werk graag met kinderen, ik vind het inspirerend, maar ik loop vaak tegen de -on-mogelijkheden van het vak aan. Heel graag zou ik met de kids meer de diepte induiken, maar vaak is daar geen tijd voor omdat je een programma moet afwerken. Omdat je wilt dat de kinderen zich goed ontwikkelen, omdat ouders goede resultaten verwachten en omdat de onderwijsinspectie in je nek loopt te hijgen. En bovendien is je rol als leerkracht niet altijd passend...

Maar steeds zijn er wel weer redenen te bedenken om nog niet te starten. Zwanger, net bevallen, weer aan het werk, lijf werkt niet mee, oppas, werk, oppas, werk...

En nu, nu ik mij bewust ben geworden van die ene zin in dat prachtige lied van Douwe Bob, nu heb ik een ster geschoten...*smile*

Ondanks alle bezwaren die ik nog in mijn hoofd heb ga ik van start en heb ik er ontzettend veel zin in.
Het is tijd om de sterren te schieten en niet langer te wachten op de vallende exemplaren. 

@nnemieke

Evy

Als ik even goed reken is het zo'n 20 maanden terug dat ik voor het laatst mijn, nieuwe, hardloopschoenen heb aangehad.
Ik was toen zwanger van Merijn en was in eerste instantie veel te moe en misselijk om iets te doen aan beweging.

Al vrij snel daarna kreeg ik last van mijn bekken en toen was het helemaal bekeken.
Na de zwangerschap kon ik eigenlijk niet wachten om 's avonds, in het donker *smile*, weer mijn schoenen aan te trekken en 30 minuten met Evy op stap te gaan.
De bekkentherapeut en de manueel therapeut hadden daar echter hele andere ideeën over. En zo gebeurde het dat mijn hardloopschoenen stof stonden te vangen onderin de kledingkast.
Ik heb nog een keer een poging gedaan om met de buurvrouwen op zondagavond mee te wandelen, maar na 20 minuten was ik bekaf en deed alles zeer. De buurvrouwen hebben mij gezellig thuisgebracht en hebben braaf hun rondje zonder mij afgemaakt...

Inmiddels gaat het eigenlijk best lekker met mijn bekken en kon ik met kerst een lange wandeling maken. 
De weegschaal is ook steeds vriendelijker voor me (nog maar 10 kilo te gaan) en dus dacht ik gisteravond...ik ga het gewoon doen. Een paar keer een minuutje hardlopen moet ik toch kunnen?!

Evy weer opgezocht, schoenen en kleding stofvrij gemaakt, oordoppen in en gaan. 
Ik was alleen even vergeten dat je de eerste les ook al een keer 2 minuten én een keer 3 minuten moet hardlopen...oeps.
Maar omdat ik zo positief begonnen was is het me gewoon gelukt. En weet je?
Ik vond het heerlijk!

@nnemieke

Feestje

Aan het einde van een werkdag race ik net zoals iedere ouder snel vanuit werk naar crèche, BSO of opa en oma om de kids op te halen.
Niet te snel weg, want deze mensen hebben toch de hele of halve dag voor mijn kinderen gezorgd. 
Maar ook niet te lang blijven aangezien we allemaal nog eten moeten en het fijn is als de kids niet pas om 21.00 uur op bed liggen.

Inmiddels hebben we een redelijk ritme kunnen ontdekken (op zondag kook ik iets wat maandag alleen nog opgewarmd hoeft te worden en op dinsdag is het standaard soepdag). Werkt best aardig al zeg ik het zelf. 
Isa vindt dat niet...'ik word hier zooo moe van, van soep!'

En dan als ze op bed liggen doen manlief en ik even een lekker kopje espresso. Even bijkomen, even rust.
Zoals jullie inmiddels weten ga ik heel graag even op Pinterest kijken. Heerlijk even mijn hoofd leegmaken, gewoon niets hoeven en alleen af en toe met een muisklik een nieuw, prachtig plaatje pinnen. (Het zijn inmiddels al 1740 pins *smile*)

En nu, juist nu het op school zo druk is met alles (ik zal jullie niet vermoeien met de volledige lijst, ik kan het zelf niet eens overzien, laat staan jullie), vind ik het dus heerlijk om mij bezig te houden met de 1e verjaardag van onze Merijn. 
Ik ben DOL op feestjes, maar de 1e verjaardag is toch wel een hele bijzondere hoor. Als mama ben je gewoon een beetje zelf jarig, althans zo voelde het voor mij

En wat een rijkdom dat we dat volgende week nóg eens mogen meemaken. Het is bijna niet voor te stellen dat het alweer 1 jaar geleden is dat dit kleine kereltje op mijn buik gelegd werd, helemaal gezond.
Het voelt als de dag van gister...*smelt*

@nnemieke

Dip dye kaarsen

Een aantal weken voor kerst zag ik op Instagram ( wimketolsma en el_kedageenfeestje) mooie kaarsen voorbijkomen...dip dye effect. Dus eigenlijk helemaal hip.
De beschrijving was ook niet al te ingewikkeld dus dat wilde ik wel proberen.

Ik had nog blauwe kaars om te smelten, ik had nog witte dinerkaarsen om te dippen, een oud pannetje vond ik ook nog terug in mijn la en dus kon ik van start.
Persoonlijk was ik erg tevreden over het resultaat. Mooi lint erom, fijn Kdoo papiertje en zus kreeg een hip Kdoo voor kerst (zie mijn blog over Pinterest en Instagram verslaving)

Maar goed...en ik dan??

Op naar de Hema voor een nieuwe lading witte dinerkaarsen en dippen maar.
Het is echt binnen een uur klaar zonder al te veel rommel en ellende.
Bij de kringloop heb ik laatst kandelaartjes gekocht (de een noemt het meuk, de ander noemt het vintage...) en ook bij de Hema heb ik mijn slag geslagen (ik zou eigenlijk eens moeten vragen of ze me willen sponsoren  *smile*).

En zo heb ik weer allemaal nieuwe gezellige plekjes in huis die gezamenlijk het voorjaar kunnen inluiden. Ook al hoop ik stiekem nog wel op ijs en sneeuw.

Voor de liefhebber een kleine werkbeschrijving:
- smelt kaars in de gewenste kleur in een oud pannetje
- zodra het gesmolten is giet je dit over in een longdrinkglas of hoog, smal conservenblik
- laat het kaarsenvet iets afkoelen, anders blijft het niet aan je kaars plakken
- dip je kaars in het vet, 2 x.
- dip je kaars vervolgens iets minder diep.  Per laag 2 of 3 keer dippen, anders zie je te weinig kleurverloop
- en zo ga je door tot je de onderkant van je kaars bereikt hebt.
Laat drogen boven bakpapier.

Met het restje vet kun je nog een leuk kopje vullen. Knoop eerst even een lont aan een satéprikker en hang deze boven het kopje. Giet vervolgens het restje kaarsenvet in het kopje.
*smile*

@nnemieke

Koestermomentjes

Hebben jullie dat ook? 
Van die fijne koestermomentjes, waar je blij van wordt en weer wat -extra -energie van krijgt...

Afhankelijk van mijn gemoedstoestand kan dat heel erg van elkaar verschillen. Waar ik de ene dag ontzettend kan genieten van een kopje espresso of een latte macchiato, slurp ik die de volgende dag zonder na te denken naar binnen.
Vind ik het soms heerlijk als Isa haar karakter laat zien en de discussie met mij aangaat, kan ik haar het volgende moment wel wegkijken naar haar slaapkamer (vervolgens ontstaat er dan wel een koestermoment als het weer even rustig is beneden *smile*).

Maar goed, gistermiddag had ik even een heerlijk koestermoment na een week hard werken. 
Isa was op school, Merijn lag te slapen en ik ben met een kopje espresso en de nieuwste 101-woonideeën in mijn favoriete hoekje van de bank gedoken.

En wat het helemaal compleet maakte waren de chocoladespekkies van de markt. Die zo heerlijk stuk knappen en werkelijk een geluid maken als je je tanden erin zet... Juist! Die ik eigenlijk helemaal niet mag hebben nu.

En weet je? Daarom waren ze extra lekker!

@nnemieke

Nieuwjaarsborrel

Een kleine 5 jaar geleden zijn wij verhuisd naar ons prachtige huis aan het water.
Wát een verschil kan de locatie van je huis je thuisgevoel veranderen!
De wijk waarin we wonen is licht en ruim, vol kinderen en toch is het overdag een oase van rust. Dagelijks een heerlijk thuiskomen dus.

Al snel hadden we fijn contact met onze buurtjes en ik bedacht rond de kerst dat het best leuk zou zijn om in het nieuwe jaar met ons deel van de straat een toast uit te brengen op het jaar dat zou komen.
Samen met onze buurtjes hebben we glühwein, chocolademelk, slagroom, koekjes en zoutjes ingekocht. De buren kregen een uitnodiging in de bus voor de winterborrel en de voorbereidingen waren klaar.
Op de avond zelf haalden we de statafels uit de schuur, de terrasverwarmers en de houtkacheltjes uit de tuin en rond 20.00 uur kwamen de eerste buren voor een nieuwjaarsgroet.


En omdat het zo gezellig was het eerste jaar is het nu een kleine traditie geworden. Al voor het 4e jaar houden we in het 2e weekend van het nieuwe jaar een winterborrel, gewoon buiten op het garagepad. De buren komen voor een warm bekertje chocolademelk of glühwein...maar vooral voor een gezellige praatje met elkaar.

En dat voelt dus ook als thuiskomen...

*@nnemieke*

DIY-project

Nog steeds vol inspiratie van al het moois op Instagram en Pinterest start ik mijn eigen DIY-project: een nieuwe jaarkalender.

Ik heb jarenlang een fotokalender bij de Hema besteld, helemaal te leuk, maar afgelopen jaar was ik toe aan iets anders. Dus de Familyplanner gekocht. Nou hebben wij thuis niet zoveel lege muur in de keuken, maar door de Familyplanner was dat ook niet nodig...wat een joekel van een ding zeg!
Het voordeel van de planner was dat er heel veel in de hokjes geschreven kon worden en dat je niet hoefde te proppen om meerdere activiteiten in een daghokje te krijgen. O ja, er zaten ook hele leuke, vrolijke stickers bij! *smile*

Maar toch, ik vond de planner zo enorm groot dat ik de kalender dubbel ophing en dan rond de helft van de maand ontdekte dat ik van alles gepland had staan voor de volgende helft van de maand en dat ik nog allerlei dingen daarvoor moest regelen. Niet handig dus.
Voor 2014 dus toch maar weer een Hema- fotokalender besteld. En die planner van 2013 was zó groot dat ik nu bewust op zoek ging naar een kleiner formaat, A5...precies goed en niet zo belachelijk duur.

Nou...goedkoop is duurkoop en voor de A5-formaat-kalender heb ik een vergrootglas nodig om te ontcijferen wat ik in de hokjes gepropt heb. Helemaal niet handig dus.

In de kerstvakantie heb ik mijzelf het Flow papierboek cadeau gedaan. Als klein meisje was ik al gek op mooie papiertjes en eigenlijk is dat altijd zo gebleven.
En vandaag heb ik van 12 hele mooie papiertjes, stickers, een zwarte fineliner én stempels van de Hema (ik kan niet zonder) een fijn formaat kalender gemaakt.

Nu nog een mooi clipboard maken en dan kan ik heerlijk de kalender gaan invullen met vrolijke kleurtjes.

*smile*

Pinterest en Instagram verslaving...

Pinterest en Instagram verslaving...

Ik geloof dat je hier wel van kunt spreken als je dagelijks meerdere keren nieuwe berichten aan het checken bent (soms zelfs per uur).

Maar er staat ook zoveel leuks op! *smile*

Op Instagram volg ik een aantal bloggers, met name Nederlandse bloggers gericht op huis, tuin en keuken. Ze maken prachtige interieurfoto's maar zijn ook ontzettend creatief en hebben veel leuke DIY-projecten.

Favorieten zijn Wimke Tolsma en Elske Leenstra.

En dan Pinterest...need I say more??

Ik heb inmiddels 31 borden met titels als: Mooi en lekker, Mooi wonen, Mooi slapen, Mooi om zelf te maken, en dus nog 27 andere borden met een titel in die strekking.

1.665 pins, maar tegen de tijd dat je dit leest zijn het er ongetwijfeld al meer geworden.

Heb ik 60 volgers en volg ik 160 pinners.

Sinds december heb ik een bord gemaakt waarvan de titel niet past in bovenstaand rijtje. Sterker nog, totaal afwijkend. En toch ben ik reuze blij met de titel en inhoud: Check!

Dit bord bevat 53 pins van projecten die ik kan afvinken. Heb ik daadwerkelijk uitgevoerd, gemaakt, gedaan, cadeau gegeven...

Sterker nog, een aantal van de foto's op dit bord zijn van eigen hand, I-phone dus.

Uiteindelijk komen Pinterest en Instagram dus gewoon weer samen...in mijn huiskamer of in die van een ander.

Check!

Gingerbread cookies

Dip Dye kaarsen

Kop en schotel met kaars

Happy pills

Warme chocolademelk met min marshmellows en kaneel

Key lime pie...

Het blog houdt me wel lekker bezig kan ik zeggen. 
Aangezien ik niet van halve maatregelen hou, heb ik er stiekem al best wat mee zitten stoeien om mijn pagina zoveel mogelijk 'Annemieke' te maken.
Kleurgebruik, lettertype, indeling, gadgets... het is nog niet niets! *smile*

Ik heb al een aantal leuke ideetjes achter de hand, heb al wat gezellige foto's gemaakt en laat de stapel met was ondertussen steeds groter groeien omdat ik daar nu toch écht geen tijd voor heb. Ahum, hoe ik dat moet gaan oplossen moet ik komende week nog maar eens gaan bedenken. Ik denk niet dat Merijn en Isa zelf hun kleding gaan strijken en met ongestreken kleding komen mijn kids de deur niet uit.

Maar goed, Anna heeft als eerste een reactie op mijn blog gegeven, waarvoor dank! 
Ik kon weer eens heerlijk mijn gang gaan en heb gekozen voor een key lime pie,een Amerikaanse limoentaart welke zijn oorsprong kent in Key West, Florida. Officieel worden er piepkleine limoentjes gebruikt, alleen in de bomen groeiend in Key West. De gecondenseerde melk wordt in het recept gebruikt omdat er vroeger nog geen koelkasten waren en de gecondenseerde melk goed houdbaar bleek (lang leve het internet...ik hou dan wel erg van koken, maar ben geen recepten-encyclopedie)

En wat vervelend toch dat we op zaterdagavond visite krijgen en ik dus 2x aan het bakken moest. *smile*
Mijn taartvorm is niet de juiste want geen lage vorm en zeker geen 24 cm doorsnede. Gelukkig heb ik de extra koekjes nog in de verpakking zitten en kan ik best wat meer maken voor de bodem. 
O ja, had ik al eens gezegd dat ik de recepten nooit vooruit lees??? En dat ik halverwege het recept altijd ontdek dat ik nog iets mis of dat het toch langer nodig heeft om te rusten of te marineren of wat dan ook??
Bij punt 2: bak 20 minuten in de oven en laat in 2 uur helemaal afkoelen, gaat het al mis. Het is 18.30 uur en de visite komt om 20.30 uur.
Dan denk ik nog 'de visite vindt het vast niet erg om een stukje taart om 21.00 uur te eten'. En dan lees ik verder bij punt 4: Laat 30 minuten afkoelen tot kamertemperatuur en zet daarna 1 uur in de koelkast.

Zal de visite het erg vinden om pas om 22.30 uur een stukje taart te proeven?!

De testversie

De officiële versie

Het recept voor deze key lime pie:

Ingrediënten
175 gram kokosbiscuit
4 bolletjes stemgember
125 gram boter, gesmolten
4 limoenen, schoongeboend
1 blikje gecondenseerde melk, 375 gram
4 eieren, gesplitst
30 gram poedersuiker
150 gram suiker

SPECIFICATIES

• nagerecht
• 10 personen
• 25 min, voorbereiden 30 min, wachten 210 min
• goed vooraf te bereiden
• kindvriendelijk

BEREIDEN

1. 1. Verwarm de oven voor op 180 °C. Maal de biscuit en gember fijn in de keukenmachine. Meng de boter erdoor. Verdeel dit over de bodem van de taartvorm en maak een opstaande rand van 2 cm. Druk het deeg aan. 2. Rasp de groene schil van 2 limoenen en pers ze alle 4 uit. Breng het rasp, sap, de melk en deeidooiers in een steelpan al roerend aan de kook. Laat op laag vuur 3 min. al roerend inkoken. Schenk over de taartbodem. Bak 20 min. in de oven en laat in 2 uur helemaal afkoelen. 3. Klop de eiwitten met de poedersuiker stijf in een mengkom. Smelt de suiker in 5 el water in een steelpan op laag vuur. Verhit de suikersiroop tot ca. 120 °C. Deze is dan licht van kleur en helder en er verschijnen bellen aan het oppervlak. Je kunt de temperatuur ook meten met een keukenthermometer. Schenk de hete suikersiroop al kloppend langs de rand van de kom bij het eiwit. Blijf ca. 5 min. kloppen tot het eiwitschuim is afgekoeld tot kamertemperatuur. 4. Zet de ovengrill aan. Verdeel het schuim over de taart. Zet onder de grill en laat het schuim in 5 min. goudbruin kleuren. Blijf erbij, het kan snel gaan! Laat 30 min. afkoelen tot kamertemperatuur en zet daarna 1 uur in de koelkast. Serveer koud.

2014, laat ik eens iets nieuws proberen

1 januari 2014...
Juist, toen bedacht ik zomaar opeens dat het wel leuk zou zijn om een blog te starten. Gewoon om te proberen, om te kijken of ik het leuk ga vinden, of ik steeds iets nieuws weet om te schrijven, of er ook mensen zijn die het leuk vinden om te lezen en te bekijken...

Want waar zou ik dan over willen schrijven??
Eten natuurlijk, mijn DIY-projecten vanuit Pinterest en Instagram, onze kinderen, de voorbereidingen voor onze reis naar Australië ...en tsja, eigenlijk wat voorhanden komt.

Afgelopen jaar ben ik mijn '1e van de maand-weggeefactie' gestart. En omdat ik het vele malen leuker vind om daadwerkelijk iets lekkers voor een ander te maken in plaats van alleen maar een recept online te zetten heb ik besloten om mijn actie weer nieuw leven in te blazen.

Voor de 1e reactie op dit berichtje zal ik dus mijn keukenschort ombinden en iets lekkers bereiden.

Waarom? 
Omdat ik het leuk vind!

Annemieke